Өтірік өлең

Өтірік өлең

Тышқанменен сауысқан байқаусызда

Көк теңіздің  астында кездесіпті.

Жылынуға таласып сондағы отқа

Түкті кілем үстінде белдесіпті.

Қоян сұлу алмаға құмар болыпты,

Жан құрбысы момын сұр жылан бопты.

Шәй ішпек боп досына кетіп еді,

Інінен сұр жыланның жылап шықты.

Қой келді қос қасқырды жегіп алып,

80 жыл жүргеніне егін салып.

Ұзақ жыл жасағанын халқы біліп,

Бергенді хрустальдан алқа тағып.

Маусымда мұздан түлкі үй салыпты,

Үйіне шақырыпыт үш балықты.

Қақпанға тышқан түсіп қалған екен,

Ескі дос мысық келіп құтқарыпты.

Айнадан естіп әлем жаңалығын,

Кірпіштен ән естілді жаңа білдім.

Көрді де маймыл күлді өзіне-өзі,

Алғаш рет айтады саналымын.

Досым бар марғау аю оқымысты,

Айтпаймын өлтірсең де өтірікті.

Әр сөзіме сенсе де шыншыл Айса

Дейді Пушкин мені әйдік өтірікші.