Қалтарыс
Қалтарыс
Ержан демін ішіне тартты, он шақты секунд қалада қарап тұрды да, жұлып алғандай Раушанға бұрылды. Жолсейіт бүгін телефон арқылы үйімен хабарласты. Түзетпеп едім заманды, өзімді тым-ақ зор тұтып. Осы кезге дейін ол Раушанды сырты қызыл, іші шірік алмадай сезінуші еді. Ұзақты сөзден сүріндіре алмаған Әкпар ызаға булығып, осындай оңашада алқымынан біраз езіп алу үшін тұра ұмтылған. Сонан соң біраз кісілерді «сендер тосыңдар» деп, қайтарып жіберді де, қалғандарын қарулы күзетпен далаға алып шықты. Даладағы дабыр-дұбырды естіп, үйден Әділ мен Айгүл жүгіріп шықты. Нұрбек көптен иығына ілмеген тәуір костюмін киіп, мейрамдағыдай таранып-сыланып, Жасыбайдың үйіне қарай бет алды. Жанға жайлы жүрістің ырғағымен ыңылдап өлең айтқанмен тау қойнауынан шыққанда, ойдағы отырған ауыл-аймақ көрінген сайын көңілімді басқа бір жайлар жетелеп кетіп отыр. (125 сөз)